A CARREGAR

Escreva para Pesquisar

Zelfverminking: mythen en waarheden

Zelfverminking: mythen en waarheden

Partilhar

Zelfverminking is een gedrag (afhankelijkheid) waarbij lichamelijk lijden wordt veroorzaakt door messen, scharen, sigarettenpeuken en andere vormen van marteling. Het vindt plaats door het aanbrengen van snijwonden en brandwonden op het lichaam, zodat de pijn op de een of andere manier de kwelling kan verlichten die het psychologische deel lijdt.

Laten we eens kijken naar enkele bijbehorende mythen en waarheden.

Lista de Conteúdos

1. Wat is het?

In tegenstelling tot wat je zou denken, het doel van zelfverminking is niet zelfmoord, maar de fysieke relativering van psychologische en emotionele pijn. Er is echter een reëel gevaar van de gevolgen van een snee die dieper is gemaakt in een gevaarlijk gebied, niet in de laatste plaats omdat op een gegeven moment mensen die hun toevlucht nemen tot zo’n “verdovingsmiddel” geen pijn meer voelen. Het niet oplossen van de problemen en het geaccentueerde lijden kunnen daarom een risicofactor voor suïcide vormen. Aan de basis van zelfverminking ligt een zeer laag zelfbeeld en de overtuiging dat lijden verdiend is.

“Anoniem”

``(…) Ik voelde geen pijn, vreemd genoeg voelde ik me opgelucht. Ik ben sindsdien niet meer gestopt. (…) in een paar dagen bloed ik non-stop, maar sadistisch vond ik het leuk om al dat bloed te zien. Het ergste was dat wanneer een snee minder was, ik een hoofdader moest laten perforeren. Toen ik wakker werd lag ik al in een ziekenhuisbed. (…)

Zelfbeschadiging is geen exhibitionistisch gedrag. De meeste proefpersonen zoeken naar meer verborgen delen van het lichaam die kunnen worden bedekt met kledingstukken om hun littekens te verbergen, omdat ze zich daarvoor schamen. Deze handelingen worden uitgevoerd in de privacy van de slaapkamer en badkamer, weg van de ogen van anderen. Individuen proberen snijwonden en brandwonden te verbergen zolang ze kunnen, als een geheim dat hen macht en controle geeft..

“Anoniem”

“Om de snijwonden te verbergen, droeg ik lange shirts. Ook sneed ze mijn benen omdat dat altijd minder argwaan wekte.”

Zelfverminking kan gelijktijdig optreden met verschillende stoornissen, in het bijzonder met eetstoornissen. Oplettend zijn om de waarschuwingssignalen van deze aandoeningen te detecteren, kan het verschil maken tussen leven en dood; er zijn veel gevallen van zelfverminking die dagelijks worden opgenomen op de eerste hulp van ziekenhuizen. Toch kan zelfbeschadiging optreden in combinatie met symptomen van depressie en sociale fobie. Aan het ontstaan is intens en continu lijden en aanhoudende wanhoop, gekenmerkt door absoluut ongeloof in zichzelf, in anderen en in het leven.

Zelfverminking is het gevolg van het niet ontwikkelen van gezonde strategieën om met angst om te gaan, wat een zwakte in de constructie van persoonlijkheid aan het licht brengt. Deze gewoonte, die tot een patroon is gemaakt, is buitengewoon moeilijk te doorbreken, omdat het een manier is voor mensen met deze dwang om met druk of lijden om te gaan.

Er is een aspect van zelfverminking waarbij inscripties op het lichaam werken als identificatiefactoren binnen een groep, waardoor lijden wordt verward met esthetiek. De scarificatie het is een litteken dat lijkt op een tatoeage, alleen uitgevoerd met een scalpel. De brandmerken, even pijnlijk, stampen de huid met een heet strijkijzer, zoals bij bepaalde dieren wordt gedaan.

2. Symptomen

Slaap- en eetluststoornissen, schuldgevoelens, verminderde academische/professionele prestaties en soms zelfmoordgedachten uitgedrukt in woorden zijn enkele van de symptomen die verband houden met deze ziekte. Soms is het voor ouders een bron van trots en rust dat een jongere niet graag ’s avonds uitgaat, omdat hij niet in de problemen komt, omdat hij weg is uit een omgeving waar hij drinkt, rookt of andere middelen gebruikt. De weigering om met mensen van je eigen leeftijd om te gaan en het gebrek aan vrienden kunnen er echter op wijzen dat er iets niet klopt. Als het erom gaat te ontdekken wat er niet goed gaat, is het individu vaak al geobsedeerd door het martelen van zijn lichaam.

3. Is er behandeling?

Ja! Deze ziekte die het eigen leven van de persoon op de proef stelt, zal waarschijnlijk worden overwonnen met de juiste gespecialiseerde behandeling die naar het individu als geheel kijkt, en niet alleen naar hun verslaving. Zoek deskundige hulp!

Kortom, deze handelingen zijn gericht op verschillende manieren om toegang te krijgen tot tijdelijke verlichting en een korte onthechting van de bitterheid van de ziel. Hoewel statistieken wijzen op een afname van het aantal zelfmoorden, zijn er risico-indicatoren die toenemen, zoals het geval van parasuïcide, dat wil zeggen zelfbeschadiging. Het is belangrijk op te merken dat deze handelingen worden uitgevoerd door mensen van elke leeftijdsgroep of geslacht.

SAMENVATTING

Zelfbeschadiging treft minder dan 10% van de tieners en komt vaker voor bij meisjes, hoewel het ook bij jongens voorkomt. Zelfverminking ontstaat wanneer omgaan met fysieke pijn lijkt gemakkelijker dan omgaan met emotionele pijn en lijden. Het gebeurt meestal in het geheim, zonder dat iemand het weet. Het is dus een manier om pijn of oppervlakkige schade aan het lichaam te veroorzaken, maar zonder de bedoeling om de dood te veroorzaken.

Zelfs als zelfbeschadiging niet de dood tot gevolg heeft, is de kans groter dat mensen die het wel doen, een zelfmoordpoging doen of plegen. Daarom mogen artsen en familieleden de praktijk van zelfverminking niet kleineren.

Negeer dit probleem niet, ook al is het niet direct bij u. Reken altijd op ons.

Tags:

Deixe um Comentário

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Próximo