Dwangmatig winkelgedrag is als een ritueel met een basis die vergelijkbaar is met die van obsessief-compulsieve stoornissen. Deze afhankelijkheid leidt tot verlies van controle over het gedrag en het leven van de persoon in het algemeen.

1. Wat is het?

Mensen met een winkelverslaving nemen vaak hun toevlucht tot rechtvaardigingen voor “winkelen”, of ze nu de nadruk leggen op de voordelen en voordelen van het product, of pleiten voor illusoire behoeften met betrekking tot het product. Zo lijkt hun vermogen tot waardering en kritiek in het gedrang te komen, en hun moeilijkheid om de impuls te beheersen, activeert hun koopgedrag.

Wat de dwangmatige shopper stimuleert en interesseert, is niet het gekochte object, maar de handeling van het kopen, dat wil zeggen, men koopt niet om te bezitten, maar “voor en om” gewoon te kopen.

In de praktijk veroorzaakt de acquisitie bij deze personen effecten die vergelijkbaar zijn met die van cocaïnegebruik: hoge niveaus van dopamine, een neurotransmitter die verantwoordelijk is voor het gevoel van psychologische beloning, plezier of spanningsvermindering, komen vrij.

De psychologische afhankelijkheid van het winkelen maakt de “shopaholic””, of persoon met een winkelverslaving, zet “uw boodschappen” op de eerste plaats, waarbij hij familie, werk, sociaal leven enz. verwaarloost en totaal afwezig raakt. Ook al kan hij de schadelijke effecten van zijn dwangmatige gedrag met betrekking tot de verslaving aan winkelen voorzien, de verslaafde persoon is volledig machteloos om de actie van het winkelen te beheersen en te stoppen.

Voor, tijdens en na: wist je dat…?

Studies tonen aan dat het individu zich vóór het winkelen geagiteerd voelt, terwijl hij de aankoop doet, onzekerheid heerst, omdat hij weet dat wat hij doet verkeerd is, en dat is daarna binnengevallen door een gevoel van geluk, vooral als het gaat om duurdere goederen. Echter, onmiddellijk daarna de handeling van het kopen is het schuldgevoel dat intreedt, vergezeld van schaamte en andere onaangename gevoelens. Tegelijkertijd, “naar beneden gaand” naar de realiteit, realiseert de persoon met een winkelverslaving zich dat hun problemen er allemaal zijn, toegevoegd aan meer complicaties en “verminderd” in termen van geld. Toch kan het niet stoppen. Hulp nodig.

2. Gevolgen van een winkelverslaving (of shopaholic zijn)

• • Financieel: het kan het punt bereiken van het aangaan van schulden of zelfs stelen om het geld te verkrijgen dat nodig is om meer aankopen te doen, en kan het individu zelfs tot wanhoop drijven;
    
  • Professionals:afgeleid van stress en het verlies van tijd besteed aan winkelen;
    
  • Familie- en relatiebreuken: familie en vrienden voelen zich niet alleen machteloos en aan de kant gezet, maar maken zich ook zorgen over het lijden van de persoon en de exorbitante kosten die ze hebben gemaakt;
  • De verslaving aan winkelen kan op een geïsoleerde manier voorkomen en kan ook naast elkaar bestaan of leiden tot andere soorten gedrag, zoals: boulimia, gokverslaving of alle soorten middelen die de stemming veranderen.

3. Wat is de behandeling?

Cognitief-gedragsmatige professionele interventie lijkt een effectieve oplossing te zijn voor deze koopverslavingsziekte. Ten eerste is het belangrijk om de volwassene te helpen de gedachten te identificeren die verband houden met dwangmatig winkelen. Deze gedachten zullen dus worden bewerkt en veranderd, aangezien de meeste ervan verband houden met vervormde manieren om de werkelijkheid te evalueren en waar te nemen. Het versterken van je zelfrespect, het oplossen van problemen, het beheersen van emoties zijn enkele van de onderdelen waar in de therapie aan gewerkt moet worden.

Dwangmatigheid en winkelverslaving is een ernstige en progressieve ziekte, zoals alle verslavingen. Om deze reden is de verhuizing kan de enige manier zijn om willekeurig winkelen een halt toe te roepen.

In ons behandelcentrum wordt de therapeutische aanpak voor dit type verslaving uitgevoerd, via verschillende therapeutische en wetenschappelijk bewezen modellen die worden toegepast in de meest uiteenlopende vormen van zowel individuele-, als groepstherapie. Het is van vitaal belang voor een succesvolle behandeling dat het individu de ziekte accepteert, het verleden loslaat, doelen voor de toekomst stelt en strategieën ontwikkelt voor omgaan met van terugvalpreventie. De duur van dit therapeutische proces, in een intramuraal regime, vindt plaats tussen een periode van ongeveer 90 tot 150 dagen. Na de behandelperiode wordt een regelmatige frequentie van maandelijkse Nazorg therapeutische groepen aanbevolen.

Binnen de groep wordt de patiënt zich bewust van zijn pathologie en de schade die hij zichzelf en anderen heeft toegebracht, en past hij zich geleidelijk weer aan het leven in de samenleving aan. Gaandeweg leert hij om te gaan met zijn angsten, waardoor zijn obsessie met winkelen zal afnemen. U wordt geholpen bij het ontdekken van meer geschikt gedrag om negatieve gevoelens te overwinnen, in plaats van er gewoon vanaf te willen blijven. Je kunt zelfs vrijelijk plannen maken voor het geld, nadenkend over de betekenis en waarde ervan.

Het onderwerp zal niet langer worden aangevallen door de noodzaak om te kopen wat anderen hebben om zich niet minderwaardig te voelen in relatie tot hen en zal het proberen om liefde en macht te kopen met dure en verfijnde geschenken op te geven. Tijdens de ziekenhuisopname wegens afhankelijkheid van aankopen kan de verslaafde, met de hulpmiddelen die hij verzamelt, strategieën ontwikkelen om de manifestaties van zijn ziekte te bestrijden, zoals:

• Neem uw echtgenoot of ander familielid mee om met u te gaan winkelen, zodat zij hun mening kunnen geven over de noodzaak en/of relevantie van de aankoop;
• Betaal voor aankopen met contant geld, vermijd het gebruik van creditcards;
• Maak een lijst van dingen die u wilt kopen en houd u daar religieus aan;
• Vermijd online winkelen;
• Doe aan lichaamsbeweging om de drang om te kopen te onderdrukken…

Kortom, ziekenhuisopname zal de patiënt in staat stellen gevoelens en impulsen te heropvoeden, creativiteit te cultiveren, sereniteit te bereiken, zichzelf te vinden als een individu en, belangrijker nog, te leren om van zichzelf te houden, wat de paradox zal elimineren van te denken dat dingen zijn die ons vullen omhoog!

SAMENVATTING

Zoals bij elke andere verslaving, moet het onderwerp redenen vinden die de gedragsverandering rechtvaardigen, waarbij de voor- en nadelen van winkelen op verschillende gebieden van hun leven worden geanalyseerd.

Het is normaal dat impulsen ontstaan, maar het is essentieel dat de patiënt ze herkent, accepteert en tolereert, zonder ernaar te handelen. Integendeel, hij zal nieuwe strategieën en hulpmiddelen leren en ontwikkelen, zodat hij zijn eigen behoeften kan bevredigen zonder zijn toevlucht te nemen tot winkelen.

Negeer dit probleem niet, ook al ligt het niet direct bij u. Reken altijdop ons.