Drugs behoren al heel lang tot de groep van meest gestigmatiseerde verslavingen.
Voor velen is zeggen dat iemand gedrogeerd is gelijk aan het beschouwen van een persoon beneden de menselijke waardigheid, is hem beschouwen als een gevaarlijk wezen, manipulatief, soms bijna een verachtelijk dier.
Dit is echter in aanvulling dat niet kiest voor sociale omstandigheden, leeftijd, geslacht of ras.
Lista de Conteúdos
Iedereen die geboren is met een aanleg voor obsessieve gedachten en dwangmatig gedrag (ongeveer 10% van de wereldbevolking) kan op een bepaald moment in zijn leven en om verschillende redenen een drugsverslaving ontwikkelen.
De zoektocht naar “synthetisch geluk” kan voor velen nog beginnen op de banken van school, wanneer de jongere zich in fysieke en psychologische ontwikkeling bevindt en de behoefte voelt om zichzelf persoonlijk en sociaal te doen gelden (de groep is hun referentiestandaard). In deze periode is de aantrekkingskracht van het avontuur sterk voelbaar en lijken de acties geen gevolgen te hebben.
Echter, na de “huwelijksreis” die drugs bieden, vestigt de leegte die de jongeman uiteindelijk wilde vullen zich in zijn hart in dubbele of driedubbele doses. Het is niet langer alleen het gebrek aan iets in het leven, dat soms niet verklaard kan worden, maar ook het gebrek aan gebruik van de stof waarvan men afhankelijk wordt.
Naarmate de tijd verstrijkt, wint drugsverslaving terrein en de wens om tijdelijke angst uit te stellen creëert permanente angst. De bedrieglijke verleiding van drugs vernietigt echter dromen om nachtmerries op te bouwen, vaak gevuld met diefstal, prostitutie en de dood zelf. Over het algemeen zijn dit de drie mogelijke uitkomsten voor actieve drugsverslaving: gevangenis, ziekenhuis en/of overlijden.
Wanneer we met de vinger naar een drugsverslaafde wijzen, denken we zelden aan het verschrikkelijke lijden dat met deze verslaving gepaard gaat. Critici lijken meer geïnteresseerd in ‘spreken’ dan in het helpen van een mens zoals zij die hulp nodig heeft om zijn waardigheid, zijn leven, het vermogen om zichzelf te bevrijden terug te krijgen, dit keer met iets dat hem niet zal vernietigen. , om terug te keren om in hun medemensen te geloven, om de vreugde van het leven terug te krijgen.
Dit alles zal echter pas werkelijkheid worden als je er even bij stilstaat waarom de zoon of dochter zoveel heeft verloren en geen aanmoediging heeft om te studeren, wanneer je je man of vrouw durft te vragen naar de reden van zoveel onkosten, wanneer een broer of vriend om een oplossing voor hun probleem te vinden en wanneer de handen van ieder van ons naar de volgende reiken, niet om te oordelen of te beschuldigen, maar zodat we de hand kunnen grijpen van degenen die hulp willen en nodig hebben om los te komen van uw verslaving. Als je hulp nodig hebt, weet je al: tellen op ons.