1. Verdriet

Verdriet Wanneer we echter geconfronteerd worden met het einde van een liefdesrelatie of het verlies van een lid van ons lichaam na een ongeval of operatie, of wanneer we een huisdier verliezen, hebben we het ook over verdriet, met andere woorden, al deze situaties die ze zijn voorbeelden van verliezen die het individu zijn hele leven doormaakt en dat hij natuurlijk tijd nodig heeft om deze fase te overwinnen, maar ondanks de verschillende rouwsituaties, hebben we de neiging om alleen vast te houden aan het rouwproces dat met de dood gepaard gaat.

Het is een individueel proces, omdat elk het lijden, de verstoring, het idee van een einde op een unieke manier uitwerkt. Zelfs wanneer verschillende rouwprocessen worden ervaren, kan dezelfde persoon – en zal hij waarschijnlijk – op elk van hen uniek reageren.

Er zijn verschillende soorten gevoelens, die zich voordoen in dezelfde of verschillende stadia van het rouwproces. Verdriet, woede, schuld (vaak irrationeel) en angst (met mogelijke paniekaanvallen) zijn degenen die meestal met de grootste intensiteit komen.

Angst kan de angst veroorzaken om niet voor zichzelf te kunnen zorgen zonder de overledene, of zelfs een fobie worden, omdat het individu de neiging heeft om aan zijn eigen sterfelijkheid te gaan denken.

2. Symptomen

Tijdens het rouwproces is het normaal dat mensen de volgende sensaties ervaren:

• • Vermoeidheid, apathie of desinteresse in het leven in het algemeen;
  • Emotionele en/of sociale eenzaamheid;
  • Hulpeloos voelen;
  • Schok;
  • Te popelen om het verlies goed te maken;
  • Emancipatie;
  • Opluchting, meestal vergezeld van een schuldgevoel;
  • Gevoelloosheid, die vaak fungeert als een bescherming tegen de stroom van emoties die een persoon overweldigt nadat hij van het verlies heeft gehoord.

Er zijn ook een aantal mogelijke lichamelijke symptomen, waaronder:

• • Leeg in de maag;
  • Beklemming op de borst of keel;
  • Kortademig voelen;
  • Depersonalisatie (alles lijkt onwerkelijk);
  • Spier zwakte;
  • Droge mond;
  • Grotere geluidsgevoeligheid.

Andere symptomen die vaak voorkomen, zijn terugkerende gedachten over wat er is gebeurd en die, als ze aanhouden, kunnen leiden tot depressie of angst; het ongeloof over wat er is gebeurd; de moeilijke concentratie; de verwarring die je niet in staat stelt om ideeën op een rij te zetten, waardoor je geheugen in gevaar komt.

Het rouwproces kan behoorlijk pijnlijk en angstaanjagend zijn; van schok en verwarring tot evenwicht, men moet door “chaos” gaan. Alle gevoelens maken echter deel uit van het accepteren van het verlies en helpen het te begrijpen.

Soms zijn we boos op de “diefstal” van wezens die ons dierbaar zijn en vaak nemen we onze toevlucht tot ongepaste manieren van rouwen en leven met het feit. Iets willen begrijpen dat geen verklaring heeft, leidt tot psychisch leed, het genereren van ziektes of stemmingswisselingen die soms kunnen leiden tot misverstanden met symptomen van depressie, vooral vanwege de intensiteit van verdriet en veranderingen in slaap en eetlust.

3. 5 fasen van rouw

In de meeste gevallen zijn er 5 hoofdfasen van het rouwproces te onderscheiden:

Fase 1 – Ontkenning

De pijn van het verlies is zo overweldigend dat de neiging om te minimaliseren of te ontkennen wat er is gebeurd als een manier om het te overleven de allesoverheersende eerste reactie is.

Onmiddellijke en plotselinge verandering kan leiden tot een staat van shock en apathie, en de persoon heeft de neiging om van de realiteit te vluchten naar een meer verdraaglijke. Dit is echter een natuurlijk afweermechanisme, omdat het tijd geeft om al deze nieuwe informatie te verwerken, waardoor een overbelasting van negatieve emoties wordt voorkomen.

Fase 2- Woede

Wanneer je je begint te realiseren dat het verlies echt is, kan woede een manier zijn om de bijbehorende negatieve emoties te tolereren, omdat het helpt om kwetsbaarheden en angsten voor anderen te ‘verbergen’, waardoor het sociaal acceptabeler wordt. Het is mogelijk om andere mensen of het leven in het algemeen de schuld te geven, om boos te reageren op vrienden, familie of een hogere entiteit.

Hoewel het waarschijnlijk anderen van ons wegjaagt op een moment dat het belangrijk zou zijn om ze in de buurt te hebben, is het een belangrijke emotie om echt gevoeld te worden, zodat deze snel slijt en het rouwproces doorgaat.

Fase 3 – Onderhandeling

Er blijft een valse hoop en de persoon probeert te onderhandelen – het kan bijvoorbeeld met God zijn – als een manier om verdriet te vermijden.

De vraag “Wat als…?” het begint vaak te verschijnen, geassocieerd met schuldgevoelens, en de persoon lijkt bereid om alles te doen zodat het leven weer normaal kan worden. Beloften zoals “Als God hem geneest, zal ik mijn leven volledig veranderen en meer bij hem zijn”, “Ik beloof dat ik een beter persoon zal zijn als hij leeft” aan een hogere macht zijn gebruikelijk, in een poging het resultaat te veranderen.

Fase 4 – Depressie

Het is de meest algemeen aanvaarde vorm van rouwen. De leegte die de persoon of situatie achterlaat, leidt tot verlies van algemene interesse en gevoelens van hopeloosheid, en kan zelfs leiden tot zelfmoordgedachten. Hoewel depressie normaal is in een rouwproces, wordt het als klinisch relevant beschouwd en vereist het gespecialiseerde interventie als de prevalentie het eerste jaar van overlijden overschrijdt.

Er is echter een onderscheidende factor: bij depressieve personen is er een gebrek aan zelfrespect, met als gevolg een negatief beeld van zichzelf, anderen en de wereld, wat niet voorkomt in het rouwproces.

Fase 5 – Acceptatie

Aan het einde van het rouwproces houdt de persoon op zich te verzetten tegen de realiteit van de situatie en probeert hij deze op geen enkele manier te veranderen, ondanks het feit dat hij nog steeds de pijn van het verlies voelt. Spijt en schuldgevoel kunnen blijven bestaan, maar eerdere momenten van weigering, onderhandeling en woede verdwijnen.

Emoties beginnen te stabiliseren, de (nieuwe) routine komt tot stand zonder dat de persoon een periode van aanpassing is.

Tijdens deze stadia van het rouwproces kan een reeks symptomen naast elkaar bestaan, waaronder het gevoel van een mogelijke aanwezigheid, slaapstoornissen die de angst omvatten om te dromen of niet wakker te worden, afleiding en vergeetachtigheid, isolatie, verstoringen in het voedselniveau dat ze kunnen leiden tot meer of minder eten dan normaal, gewichtsvariaties, huilbuien, agitatie tot het punt van verlies van sereniteit, vermijding of, integendeel, de constante wens om in contact te komen met plaatsen en objecten die u aan de overledene herinneren.

SAMENVATTING

Rouw is een proces, een reeks reacties en emoties, die het gevolg zijn van een zeer ingrijpend verlies (bijvoorbeeld de dood). Het geldt echter voor meerdere situaties waarin een abrupte en definitieve afwezigheid optreedt.

Het rouwproces is bedoeld om de persoon ervan bewust te maken dat zijn geliefde nooit kan worden vervangen, maar het is belangrijk om vooruit te gaan en zich aan te passen aan een nieuwe realiteit. Hiervoor is soms meer aanwezige hulp nodig.